Vanuit de ziekenhuizen in Noord-Italië: "Iedereen hier werkt werkt over zijn grenzen"
De COVID-19-respons in Italië ondersteunen we onder andere in drie ziekenhuizen in het noorden van het land, het eerste epicentrum van de uitbraak. Onze teams bieden er infectiebestrijding, patiëntenzorg en outreach. Dokter Chiara Lepora is de projectcoördinator in Lodi, Noord-Italië.
"We hebben een team van ongeveer 25 mensen die hier in de regio Lombardije werken rond de ziekenhuizen in Lodi, Codogno en Sant'Angelo. Het gezondheidssysteem is hier zeer geavanceerd, maar het virus heeft al onze pogingen om het aantal patiënten te beperken ingehaald. De ziekenhuizen hebben hun grens bereikt. Op de spoedafdeling in Lodi staan nu tachtig bedden. Maar zelfs met die extra capaciteit kunnen we enkel nieuwe patiënten opnemen, als een andere patiënt herstelt of overlijdt.
Onze belangrijkste taak is het ondersteunen van het medisch personeel in de ziekenhuizen. We doen er alles aan om de artsen en verpleegkundigen gezond te houden, want als ze ziek worden, zal er niemand zijn om de patiënten te behandelen. We hebben veel ervaring met het voorkomen en bestrijden van infecties door de epidemieën waarmee we over de hele wereld te maken hebben, dus we helpen bij het creëren van processen binnen de ziekenhuizen om ervoor te zorgen dat het personeel wordt beschermd tegen infecties en dat mensen die niet geïnfecteerd zijn, niet geïnfecteerd raken.
We zitten allemaal in een steile leercurve met deze ziekte. We hebben een specialist in infectieziekten, een anesthesist en een expert in spoedgeneeskunde. Zij werken zij aan zij met en leren van de dokters in het ziekenhuis die vanaf het begin betrokken waren bij de respons. De artsen en verpleegkundigen hier hebben het voortouw genomen in de strijd tegen de epidemie en hebben een klinische capaciteit ontwikkeld die zeer waardevol is. We kunnen van hen leren zodat we beter voorbereid zijn om deze ziekte op andere plaatsen te bestrijden. We hebben al nieuwe diagnostische benaderingen gezien, zoals het gebruik van ultrasound in plaats van röntgenstraling voor longonderzoek, dat blijkt veel eenvoudiger te zijn.
Iedereen werkt hier over zijn eigen grenzen. Het is ongelooflijk om te zien hoe mensen de klok rond werken, zich proberen aan te passen, proberen te leren, proberen samen te werken om zoveel mogelijk levens te redden.
Er is een kleine bakkerij bij de ingang van het ziekenhuis in Lodi. De vrouw daar opent vanaf 5 uur 's morgens zodat ze een koffie en croissant kan geven aan het medisch personeel dat uit de nachtdienst komt. Ze vertelde me dat veel dokters en verpleegkundigen hun koffie halen en dan in een hoekje gaan zitten en beginnen te huilen. Ze huilen daar zodat ze met een vrij hoofd naar huis kunnen gaan om voor hun familie te zorgen en niet te laten zien hoe moeilijk het is.
We zullen hier steun blijven geven zolang we nodig zijn. We bereiden ons ook voor om in te grijpen in andere gebieden en regio's, ook daar waar de epidemie net begint en waar preventiemaatregelen een grote impact kunnen hebben.”
