Zita is 10 dagen geleden aangekomen in het gezondheidscentrum van Kabo, in het noorden van de Centraal-Afrikaanse Republiek. Ze bracht haar twee dochters mee, Marie, 2 jaar, en Nelpha, 5 maanden. Ze komen van Ngoumouru, 50 km van Kabo waar geen gezondheidscentrum is. Ze liepen 20 km van Ngoumouru naar Farazala en vandaar werden ze door Artsen Zonder Grenzen per motorfiets naar Kabo overgebracht. Ze hebben er een volledige dag over gedaan om hun bestemming te bereiken.
Marie is 2 of 3 maanden geleden ziek geworden. Eerst had ze malaria, maar die leidde tot een complicatie, ernstige ondervoeding. Zita bracht haar dochter naar het gezondheidscentrum van Ouandago, dicht in de buurt van waar het gezin woont. Daar kreeg ze paracetamol en werd ze met haar kind terug naar huis gestuurd. Moeder en kind zijn dan thuis gebleven, in de hoop dat haar toestand zou verbeteren. Zita wou zich niet terug op straat wagen uit schrik dat ze door gewapende mannen zou worden aangevallen.
‘Ik ga zelden de straat op vanwege de onveilige situatie. Gewapende mannen vragen steeds iets aan mensen die voorbijkomen. Als je je met de fiets of motorfiets verplaatst, klampen ze je systematisch aan om geld te vragen. Zelfs als je een zieke vervoert. Te voet laten ze je soms passeren zonder iets te vragen. Daarom zijn wij te voet op pad gegaan. We hebben het geld niet dat ze vragen: het gaat telkens om bedragen van 250 tot 500 Francs CFA'.
Zita vertelt dat ze voor het laatst overvallen werd de week voor ze naar Kabo vertrok. Om één uur ’s ochtends vielen 3 gewapende mannen het huis binnen waar ze woont met haar man, haar twee dochters en 9 andere familieleden. De aanvallers schreeuwden, eisten geld. Ze begonnen leden van de familie te slaan. Ze hebben zelfs geschoten. Haar schoonbroer werd aan het been geraakt en moest medische verzorging krijgen.
Zita vertelt dat er de laatste tijd minder overvallen zijn. Maar dat is vooral te wijten aan het weer, en niet zozeer aan het beleid. ‘We zitten volop in het regenseizoen, dus zijn er langs de kant van de weg minder droge grassen waarin de schurken zich kunnen verbergen’, vertelt ze. ‘Wanneer het droge seizoen weer is aangebroken, zullen er weer overvallen komen, nog meer
Vroeger was Zita landbouwster. Maar zelfs de velden zijn in handen van groepen die verhinderen dat landbouwers naar hun land gaan. En dat land wordt vernietigd door het vee dat er graast. Om iets te eten te hebben, gaat Zita nu samen met een groep vrouwen in de bush dicht bij huis op zoek naar wilde yamswortels. Omwille van de veiligheid vertrekken ze met velen, maar ze weten dat ze zelfs in groep aangevallen kunnen worden. Maar ze hebben geen andere keus, ze moeten wel eten gaan zoeken.
Ondanks haar angst besloot Zita uiteindelijk toch op weg te gaan naar het gezondheidscentrum, samen met haar twee dochters en haar man, omdat de gezondheidstoestand van Marie slechter werd. Dankzij de intensieve zorg die ze sinds tien dagen krijgt in het gezondheidscentrum van Kabo, gaat het beter met het meisje. Maar ze is nog heel erg zwak en haar gezichtje is helemaal opgezwollen als gevolg van het oedeem dat door de ondervoeding is ontstaan.
Sinds 2006 verlenen de teams van AZG medische hulp aan meer dan 50.000 mensen uit de regio rond Kabo. Tussen januari en juni 2016 heeft AZG meer dan 30.000 consultaties verricht in het ziekenhuis van Kabo (waarvan een derde te maken had met malaria) en steun verleend bij meer dan 600 bevallingen.
Er werden bijna 2700 mensen gehospitaliseerd.
