In oktober 2022 moesten we om veiligheidsredenen een langdurige medisch project beëindigen in Kabo, een gewelddadige hotspot in het noordwesten van de Centraal-Afrikaanse Republiek. We droegen al onze activiteiten over aan het ministerie van Volksgezondheid. 16 jaar medische noodhulp in 5 sleutelmomenten.
Kabo is een stad met 60.000 inwoners dicht bij de grens met Tsjaad. Onze teams kwamen er voor het eerst om slachtoffers van geweld te helpen in 2003, nadat we activiteiten hadden uitgevoerd in nabijgelegen gebieden zoals Moyenne Sido en Bouca.
Die eerste noodhulp werd na enkele maanden afgesloten, maar in 2006 keerden we terug om opnieuw te reageren op het opnieuw oplaaiende gewapende geweld. Maar deze keer zouden we stabiele medische projecten op te zetten in Kabo en Batangafo, een stad 58 km verderop.
Na verloop van tijd hebben we het plaatselijke gezondheidscentrum omgevormd tot een ziekenhuis van middelbaar niveau, terwijl we ook gezondheidscentra in het nabijgelegen Moyenne Sido en Farazala ondersteunden. Door samen te werken met de lokale gemeenschap en langzaam hun vertrouwen te winnen, konden we onze hulp uitbreiden.
Tussen 2006 en 2022 hebben onze teams in Kabo en omgeving
We boden er ook pediatrische zorg, behandeling van ondervoede kinderen, vaccinatie van baby's en diagnose en follow-up van patiënten met HIV, TB en andere chronische ziekten.
“In het begin kwamen slechts een handvol vrouwen bevallen in ons ziekenhuis. Maar nu zijn dat er duizenden. De Centraal-Afrikaanse Republiek heeft één van de hoogste moedersterftecijfers ter wereld. De toename van patiëntes in onze kraamkliniek betekent dus ook een forse daling van moedersterfte in Kabo.”
Net als andere gebieden in de Centraal-Afrikaanse Republiek wordt de stad Kabo herhaaldelijk getroffen door geweld en wordt het gecontroleerd door verschillende gewapende actoren. Doorheen de jaren is het ziekenhuis een veilige haven geworden voor duizenden mensen tijdens pieken van geweld.
"Soms zochten mensen tijdens geweldsuitbarstingen hun toevlucht tot het ziekenhuis. Er was geen andere plek waar ze zich veilig voelden," zegt Groulx. “Andere keren verzorgden onze medewerkers vele gewonden die in het kruisvuur van het conflict terecht waren gekomen.”
De voortdurende onveiligheid in Kabo leidde tot steeds terugkerende incidenten. Van ontvoeringen tot gewapende overvallen op de weg, maar ook overvallen op het ziekenhuis of het binnendringen van gewapende mannen in onze medische structuren.
"We hebben altijd geprobeerd om met alle partijen in het conflict in gesprek te gaan, waarbij we de noodzaak van bescherming en respect voor ons personeel en de burgers benadrukten. Soms leidden deze incidenten echter tot opschorting van onze activiteiten."
Een gerichte aanval van ongeïdentificeerde gewapende mannen op een konvooi van onze voertuigen op de weg Batangafo-Kabo in januari vorig jaar was de aanleiding voor een eerste tijdelijke sluiting van het project. We staakten het verkeer van onze teams langs die route.
In februari werd al het niet-lokale personeel geëvacueerd en werden sommige activiteiten verminderd. Zonder direct toezicht op de resterende activiteiten en zonder duidelijk zicht op wanneer we weer veilige toegang tot de stad zouden hebben, achtten we het onmogelijk om onze steun voort te zetten. We hebben sindsdien alle medische activiteiten overgedragen aan het ministerie van Volksgezondheid.
De afgelopen 16 jaar hebben onze teams voortdurend lokale medewerkers en medewerkers van de openbare gezondheidszorg opgeleid met één doel: de autonomie van de gemeenschap te vergroten. Ons vertrek uit Kabo, dat oorspronkelijk was voorzien voor een later stadium, werd uiteindelijk overeengekomen met de autoriteiten en het ministerie van Volksgezondheid en Bevolking, die de activiteiten overnamen.
