Hoe het medisch opvangcentrum aan Tour & Taxis tot stand kwam
Delphine Mortier coördineert momenteel het innovatie- en trainingscentrum van Artsen Zonder Grenzen, dat naast de site van Tour & Taxis in Brussel ligt. Ze werkt sinds 1996 voor Artsen Zonder Grenzen en werkte 10 jaar lang als logistiek medewerker in projecten in Nicaragua, Haïti, China en Afghanistan. Eind maart heeft ze met samen een team van logistiekers op enkele dagen tijd een medisch opvangcentrum van 150 bedden opgezet op de site van Tour & Taxis om vermoedelijke coronapatiënten onder de Brusselse daklozen en migranten op te ontvangen. In het centrum kunnen de meest kwetsbaren worden geïsoleerd, medisch opgevolgd, getest en eventueel worden doorverwezen naar ziekenhuizen. Momenteel zijn er een dertigtal patiënten opgenomen. Delphine vertelt hoe het centrum tot stand is gekomen.
“We hebben snel een team van 9 logistieke medewerkers samengesteld. Ik kwam snel in contact met mensen met wie ik net na de aanslagen in Brussel had samengewerkt, mensen uit de evenementenwereld of van het burgerplatform. Toen, in maart 2016, richtten we snel een opvangcentrum in voor migranten met 100 bedden in Brussel, omdat tijdens de periode van de aanslagen in Brussel de inschrijvingskantoren voor migranten gesloten waren.
De reflexen van toen kwamen snel terug. Maar we beseften snel dat we ons moesten aanpassen aan de hygiënische maatregelen van covid-19. We werden moesten een grotere ruimte te zoeken en dat bleek te kunnen in Tour & Taxis.
Het meest moeite kostte het vinden van de logistieke apparatuur doordat de winkels gesloten waren. We moesten dus heel creatief zijn: we recycleerden materiaal en maakten elk gebruik van ons eigen netwerk: we leenden veel materiaal van Couleur Café, Kunst, Nannine, … We kregen heel veel steun vanuit de evenementenwereld.
Wat vooral indruk op me maakt is de ongelooflijke energie van de vrijwilligers en de ideeën van de mensen met wie we samenwerken. We hebben allemaal hetzelfde doel: het centrum zo efficiënt en zo aangenaam mogelijk te maken voor de mensen die er verblijven. We proberen toch een beetje een persoonlijke ‘touch’ aan te brengen. Zo hebben we in een heuse bioscoopruimte ingericht waar rekening wordt gehouden met de afstand tussen mensen en waar patiënten zich kunnen ontspannen voor een goede film, een muziekruimte hebben we ook, of een uitzicht naar buiten hier of daar om de tijd wat te veraangenamen."
